CAPUT XXXIII.

35. Fidei simplicitate lactari oportet, cum parvuli sumus. Charitas perfecta nec cupiditatem saeculi compatitur, nec timorem. Cognitio veritatis in corde mundato. Ista fidei simplicitate et sinceritate lactati nutriamur in Christo; et cum parvuli  sumus, majorum cibos non appetamus, sed nutrimentis saluberrimis crescamus in Christo, accedentibus bonis moribus et christiana justitia, in qua est charitas Dei et proximi perfecta et firmata: ut unusquisque nostrum de diabolo inimico et angelis ejus triumphet in semetipso in Christo quem induit. Quia perfecta charitas nec cupiditatem habet saeculi, nec timorem saeculi; id est, nec cupiditatem ut acquirat res temporales, nec timorem ne amittat res temporales. Per quas duas januas intrat et regnat inimicus, qui primo Dei timore, deinde charitate pellendus est. Debemus itaque tanto avidius appetere apertissimam et evidentissimam cognitionem veritatis, quanto nos videmus in charitate proficere, et ejus simplicitate  cor habere mundatum, quia ipso interiore oculo videtur veritas: Beati enim mundo corde, inquit, quia ipsi Deum videbunt (Matth. V, 8). Ut in charitate radicati et fundati praevaleamus comprehendere cum omnibus sanctis, quae sit latitudo, et longitudo, et altitudo, et profundum; scire etiam supereminentem scientiam charitatis Christi, ut impleamur in omnem plenitudinem Dei (Ephes. III, 17-19): et post ista cum invisibili hoste certamina, quoniam volentibus et amantibus jugum Christi lene est, et sarcina ejus levis (Matth. XI, 30), coronam victoriae mereamur.