CAPUT IV.

5. De mysteriis agni Paschalis. Audistis, dilectissimi, figurae illae quomodo transierunt ad speciem veritatis: illud superest, ut noveritis quemadmodum celebraverit pascha liberatus populus ex Aegypto, baptizatus, ut ait Apostolus, in nube et in mari Rubro (I Cor. X, 1). Acceperunt praeceptum Domini per Moysen, ut in occisione agni celebrarent pascha, ex cujus sanguine postes domus suae unusquisque liniret, nec timerent angelum vastatorem, qui signum sanguinis agni occisi in suae fronte domus haberent. Os, inquit, non comminuetis ex eo, nec relinquetis quidquam in mane. Cum picridiis et azymis comedetis agnum (Exod. XII). Fecerunt quod praeceptum est filii Israel. Demonstra et tu, Israel spiritualis, fili, Abrahae secundum fidem, non secundum carnem, demonstra et tu quomodo celebres pascha: habes agnum occisum, demonstra. Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccatum mundi (Joan. I, 29). Lini sanguine ejus postes domus tuae: demonstra et dic, Ecce crux sanguinis Christi in frontibus est pudoris nostri. Dic cum Paulo, Mihi absit gloriari, nisi in cruce Domini nostri Jesu Christi (Galat. VI, 14). Os non comminuetis ex eo, dictum est: impletum est hoc in ipsa Domini passione, ipsius sancti Agni immolatione, quando crucifixus cum duobus latronibus in medio pendebat, ipsa summa justitia liberans unum confitentem, alium puniens blasphemantem (Luc. XXIII, 39-43). Ita factae sunt tres cruces, tres causae. Unus latronum Christo insultabat, alter sua merita confessus Christi se misericordiae commendabat: crux Christi in medio, non fuit supplicium, sed tribunal. Mox ut peregit omnia quae de se erant scripta, accepto felle et aceto, propter illud quod praedictum erat, Dederunt in escam meam fel, et in siti mea potaverunt  me aceto (Psal. LXVIII, 22); inclinato capite tradidit spiritum. Venerunt milites, fregerunt crura latronibus in cruce pendentibus: ad Jesum autem cum venissent, non fregerunt ejus crura; ut impleretur, ait Evangelista, quod scriptum est, Os non comminuetis ex eo (Joan. XIX, 28, 36). Sed unus e militibus latus ejus aperuit, et continuo exivit sanguis et aqua, quae sunt matris Ecclesiae gemina Sacramenta. Percussit latus lancea persecutor, et fudit pretium Redemptor. Hic sanguis inebriat mentem, ut amorem obliviscatur mundi. Haec aqua mundat animam, ut corpus sordes careat diaboli . Nec relinquetis quidquam ex eo usque in mane. Hoc nunc agitur: comeditur enim agnus per noctem hujus saeculi, ut cum mane illud venerit quod vesperum non habebit, non jam offeratur sacrificium imaginis agni, sed ipsum Agnum quem quotidie comedimus , et cujus sanguinem bibimus, inveniamus illic eum sacerdotem perfectum, quem hic pro nostra salute constat occisum. Quae sunt hae picridiae, olera amaritudinis, quae comedit Israel spiritualis; nisi vox illa amara ad tempus sanctorum martyrum emissa per sanctum David, ac dicentium, Cibabis nos pane lacrymarum, et potum dabis nobis in lacrymis, in mensura (Psal. LXXIX, 6); et per apostolum Paulum, In omnibus tribulationem patimur, sed non angustiamur (II Cor. IV, 8)? Demonstra et azyma, sancte Paule, ex Israelita carnali spiritualis effectus. Celebrasti enim pascha cum populo vetere, et quemadmodum novus populus figuras in veritatem converteret, tu docuisti, tu demonstrasti. Ostende ergo azyma consparsionem novam. Non in fermento, inquit, veteri, neque in fermento malitiae et nequitiae, sed in azymis sinceritatis et veritatis (I Cor. V, 8).