CAPUT XXXIII.

Quid jam Regum temporibus, ut et inde pauca commemorem, nonne ab ipso exordio commutatum sacerdotium in Samuelem, reprobato Heli (I Reg. II, 27-36), et commutatum regnum in David, reprobato Saüle (Id. XVI, 1-14), clamat praenuntiari novum sacerdotium novumque regnum, reprobato vetere, quod umbra erat futuri, in Domino nostro Jesu Christo venturum? Nonne ipse David, cum panes propositionis manducavit, quos non licebat manducare nisi solis sacerdotibus (Id. XXI, 6), in una persona utrumque futurum, id est, in uno Jesu Christo regnum et sacerdotium figuravit? Nonne cum decem tribus a templo separatae sunt, et duae derelictae (III Reg. XII,  16, 20), satis indicat quod de tota ipsa gente Apostolus ait, Reliquiae per electionem gratiae salvae factae sunt (Rom. XI, 5).