CAPUT XLI.

Nobis autem quisquis dixerit, non ideo illa vel gesta vel scripta, ut Christus in eis intelligatur; excepta ipsa tanta consonantia rerum praefiguratarum et nunc impletarum, aliis praesagiis propheticis apertis manifestisque ferietur: sicuti est illud, In semine tuo benedicentur omnes gentes. Hoc dictum est ad Abraham, hoc ad Isaac, hoc ad Jacob (Id. XXII, 18, et XXVI, 4, et XXVIII, 14). Unde non immerito dicit, Ego sum Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Jacob (Exod. III, 6): completurus utique in benedictione omnium gentium, quod ex eorum semine promisit. Nec immerito ipse Abraham, cum ejus servus ei jurasset, sub femore suo jussit eum ponere manum, (Gen. XXIV, 2, 9), sciens inde venturam carnem Christi, in quo benedici omnes gentes non tunc praenuntiamus, sed quod tunc praenuntiatum est, nunc videmus.