CAPUT XI.

Nec ideo putandus est Deus, antequam faceret lucem, in tenebris habitasse, quia Spiritus Dei superferebatur super aquas (Gen. I, 2), cum praedictum fuisset, Tenebrae erant super abyssum. Abyssus namque est aquarum inaestimabilis profunditas. Unde potest occurrere carnali prudentiae, velut in iis tenebris, quae erant super abyssum, habitaverit Spiritus Dei, de quo dictum est, Ferebatur super aquas; non intelligenti quemadmodum lux luceat in tenebris, et tenebrae eam non comprehendant (Joan. I, 5), nisi per Dei verbum fiant lux, et dicatur eis, Fuistis aliquando tenebrae; nunc autem lux in Domino (Ephes. V, 8). Quod si rationales mentes per voluntatem impiam tenebrosae lucem sapientiae Dei nusquam absentem comprehendere non possunt, quod  ab ea longe sint affectu, non loco; quid mirum si Spiritus Dei, qui superferebatur super aquas, superferebatur etiam super aquarum tenebras, incomparabili quidem longinquitate, sed substantiae, non locorum?