DE BONO CONJUGALI

In "De Bono Conjugali," Sanctus Aurelius Augustinus Hipponensis Episcopus explorat naturam et dignitatem matrimonii in contextu doctrinae Christianae. Opusculum, quod in unum librum digestum est, intendit ad elucidandum bonum matrimonii, non solum in ordine ad procreationem, sed etiam ad fidem et sacramentum. Augustinus, in hoc opere, matrimonium non solum ut rem naturalem, sed etiam ut rem spiritualem considerat, quae ad salutem animarum coniugum et ad bonum Ecclesiae universae pertinet. Contextus huius operis radicatur in disputationibus theologicis et moralibus temporis sui, ubi quaestiones de castitate, procreatione, et fidelitate in matrimonio ferventer tractabantur.

Argumentatio Augustini in "De Bono Conjugali" fundatur in triplici bono matrimonii: proles, fides, et sacramentum. Proles, sive procreatio, est primum bonum matrimonii, quod ad propagationem generis humani ordinatur. Fides, quae ad fidelitatem inter coniuges pertinet, est secundum bonum, quod stabilitatem et unitatem matrimonii custodit. Tertium bonum, sacramentum, significat indissolubilitatem matrimonii, quod signum est unionis Christi et Ecclesiae. Methodologia Augustini consistit in exegesi scripturarum et in rationibus philosophicis, quae ad doctrinam ecclesiasticam corroborandam adhibentur. Significatio huius operis in historia theologiae christianae est magna, cum fundamenta iuris canonici et moralis de matrimonio in Ecclesia Catholica iaciat.